Z historii animacji: Kunstbar

Die Kunst to po niemiecku - sztuka.
W polszczyźnie funkcjonuje pokrewne słowo kunszt o podobnym znaczeniu.

Kunstbar to flashowa animacja dla koneserów, której bohater staje się po trosze uczestnikiem, a po trosze przedmiotem performansu na temat malarstwa światowej klasy. 

Znajdziecie tu nawiązania do prac następujących artystów:

Joan Miro +

Edvard Munch 

Henri Matisse 

Yves Tanguy

Auguste Rodin 

Salvador Dali 

Marc Chagall 

Paul Klee

Jackson Pollock

Norval Morrisseau

Pablo Picasso

Hieronim Bosh

George Grosz +

Z historii animacji

Wakacje Bonifacego 2/2 (Część druga! :)

I znów stara radziecka animacja - tym razem Wakacje Bonifacego - film przeznaczony dla dzieci, ale przedstawiam go na blogu ze względu na wyjątkowe walory artystyczne. Reżyseria: Fiodor Khitruk 1965.

Przyjrzyjcie  się zastosowanej kresce, nawiązaniom estetycznym do rosyjskiego Konstruktywizmu, prac takich artystów jak Kaziemierz Malewicz czy Aleksander Rodczenko.

Dla przykładu:
Reklama smoczków Rodczenki z 1923 roku: Lepszych smoczków nie było i niet (nie ma) gotowi je ssać do starych lat (liet).

Z historii animacji

Wakacje Bonifacego 1/2

I znów stara radziecka animacja - tym razem Wakacje Bonifacego - film przeznaczony dla dzieci, ale przedstawiam go na blogu ze względu na wyjątkowe walory artystyczne. Reżyseria: Fiodor Khitruk 1965.

Przyjrzyjcie  się zastosowanej kresce, nawiązaniom estetycznym do rosyjskiego Konstruktywizmu, prac takich artystów jak Kaziemierz Malewicz czy Aleksander Rodczenko.

Dla przykładu:
Reklama smoczków Rodczenki z 1923 roku: Lepszych smoczków nie było i niet (nie ma) gotowi je ssać do starych lat (liet).

Trio z Belleville

Ferie Filmowe 14 - 25 lutego 2011

Trio z Belleville to arcymistrzowska animacja Sylvaina Chometa.

Podczas Tour de France mafia porywa młodego kolarza, aby wystawiać go w wyimaginowanych wyścigach na wycieńczenie.

Zakłady o to, który kolarz padnie pierwszy, a który ostatni zdają się przynosić przestępcom wielkie zyski.

Na pomoc przypominającemu fizycznie i intelektualnie konia młodzieńcowi wyrusza jego kreatywna i przebiegła trenerka - Babcia Souza oraz łakomy pies Bruno...

W tym filmie warto przede wszystkim zwrócić uwagę na walory artystyczne, na kreskę i paletę barw Chometa, który niezwykle wiernie odtworzył krajobraz społeczny Francji, oraz sparodiował skłonność Amerykanów do objadania się...

Samotni

Ferie Filmowe 14 - 25 lutego 2011

Samotni to jedna z licznych komedii Davida Ondříčka, który doskonale operuje specyficznym czeskim humorem zanurzonym głęboko "W oparach absurdu" zagęszczonych talentem wybitnego scenarzysty i reżysera Petra Zelenki.

Robert ( Mikuláš Křen ) pracuje w biurze podróży i organizuje atrakcje dla japońskich turystów w postaci oglądania życia codziennego "zwykłych" Czechów. 

Petr ( Saša Rašilov ) jest spikerem w niezależnej stacji radiowej, która stara się uchwycić "prawdziwe" życie, jego związek z Hanką rozpada się o czym Petr otwarcie mówi w eterze. 

Vesna ( Labina Mitevska ) przyjechała z Macedonii. Praga jest według niej najlepszym miejscem dla lądowania UFO na ziemi, ale rzeczywisty powód jej przyjazdu wydaje się być nieco inny...

Tym czasem w Hance ( Jitka Schneiderová ) szalenie zakochuje się Ondrej ( Ivan Trojan ), dotychczas szanowany chirurg, żonaty i dzieciaty - nie będzie to łatwa relacja. 

Hanka spotyka także Jakuba ( Jiří Macháček ),  wiecznie otumanionego bliżej nie zidentyfikowanym ziołem w celu konstruktywnego myślenia w tym ponurym świecie.
Zioło niszczy jego pamięć krótkotrwała - i Jakub zapomina, że już ma dziewczynę.

Rozczarowana Hanka biegnie do rodziców, aby znaleźć się wśród japońskich turystów przy rodzinnym obiedzie...

 

Historia animacji - "The Kitte" - 1967

W międzyczasie na blogu Brak Odpływu będziemy umieszczać odnośniki do nietypowych, ciekawych polskich i zagranicznych animacji. 

Chcielibyśmy, aby znalazły dla siebie miejsce filmy dobre zarysowujące historię tego dynamicznie rozwijającego się gatunku.

W 1967 radzieccy naukowcy z pomocą komputera widocznego na zdjęciu w filmie* stworzyli program zdolny imitować na ekranie ruch dowolnego kształtu, prezentacją możliwości maszyny liczącej i programistów stał się króciutki filmik „The Kitte”.

Później widzimy nazwę uniwersytetu:

Московский государственный университет имени М. В. Ломоносова
Moskiewski państwowy uniwersytet imienia M. W. Łomonosowa

Кафедра учебной и научной фотографии и кинематографии
Katedra edukacyjnej i naukowej fotografii i kinematografii

Dalej następuje lista nazwisk. Oczywiście litery widzimy wykonane ręcznie i sfilmowane tradycyjnie, film "Tke Kitte" umieszczony został na końcu i tłumaczenia nie wymaga...

* W razie wątpliwości chodzi o zdjęcie, na którym widać takie dziwaczne szafki otaczające biurko z potężną konsolą. Te szafki to fragmenty komputera.

Milczenie Owiec

Ferie Filmowe 14 - 25 lutego 2011

Wśród propozycji na zapoponowane przez Radę Młodzieży Ferie Filmowe z pewnością widzielibyśmy klasyczny juz oscarowy thriller pt. Milczenie Owiec, którego główny bohater dr Hannibal Lecter ( w tej roli również nagrodzony Oscarem Anthony Hopkins ) jest seryjnym mordercą o wyjątkowej inteligencji i demonicznej osobowości.

Młoda policjantka Clarice Starling ( Jodie Foster ) ma za zadanie użyć przenikliwości mordercy do odgadnięcia następnego ruchu Buffalo Billa - seryjnego zabójcy, który podobnie jak dr Lecter odznacza się niezwykłą przemyślnością i okrucieństwem.

Śledztwo trwa, a Buffalo Bill metodycznie odziera ze skóry kolejne ofiary. Clarice znajduje się pod presją czasu, ale dr Lecter nie zamierza dzielić się swoimi poradami za darmo...

 

Pan od Muzyki

            Oglądany przez nas w zeszły piątek Pan od Muzyki to film Christophea Barratiera znanego między innymi z poetyckiego przedstawienia świata z perspektywy wędrownych ptaków w poruszającym Makrokosmosie.

Do rządzonego twardą ręką przez okrutnego dyrektora Racina ( François Berléand ) zakładu poprawczego dla nieletnich trafia nowy nauczyciel o zupełnie innych niż dotychczasowa kadra zapatrywaniach na szkołę.  Chłopcy są oczywiście krnąbrni, a dyrektor wyznaje zasadę „akcja – reakcja” – czyli bezwzględnego i surowego karania za każde przewinienie.

Pan Clément Mathieu ( Gérard Jugnot ) nie odnajduje się w takiej formie kontaktu z młodzieżą, postanawia więc założyć w „poprawczaku” chór z prawdziwego zdarzenia...

Miasto Zaginonych Dzieci

Na kolejnym spotkaniu ze światowym kinem oglądaliśmy Miasto zaginionych dzieci film Jean-Pierre Jeuneta, reżysera takich hitów jak Amelia, Bardzo Dlugie.Zareczyny, komiczno – makabryczne Delicatessen czy horror science fiction Obcy Przebudzenie .
      W mieście zaginionych dzieci mamy do czynienia z klasyczną fabułą wyprawy do paszczy lwa, w której bierze udział grupka znacznie różniących sie od siebie fizycznie i charakterologicznie przyjaciół. Przykłady tego rodzaju rozwiązań scenariuszowych można mnożyć poczynając od Czarnoksiężnika z Krainy Oz przez Władcę Pierścieni aż do Shreka.
      Tym razem czarnym chakaterem jest cierpiący na brak snów naukowiec Krank ( Daniel Emilfork ), który porywa dzieci pragnąc przeżywać ich sny. Pomagają mu w tym Klony - sześciu identycznych braci charakteryzujących się mieszanką tępoty, prostoduszności i posłuszeństwa. W tej roli jeden z ulubionych aktorów Jeuneta Dominique Pinon.  
      Jednak główni bohaterowie to mniej więcej jedenastoletnia Miette ( Judith Vittet ) przywódczyni ulicznej bandy dzieciaków trudniącej się kradzieżą pieniędzy i biżuterii na rzecz demonicznych sióstr syjamskich ( Odile Mallet i Genevieve Brunet ),
uliczny siłacz One ( Ron Perlman ) oraz Oryginał wspomnianych sześciu klonów - również grany przez Pinona. 
Kilkuletni nieustraszony, lecz wiecznie łakomy braciszek siłacza zostaje porwany przez sektę Cyklopów trudniących się handlem dziećmi, a następnie dostarczony Klonom wysłanym z odległej morskiej bazy przez szalonego naukowca Kranka. Na pomoc chłopcu wyrusza jego "brat" siłacz One i młodociana złodziejka Miette. 
W brutalnej rzeczywistości Miasta jej spryt i jego siła zostaną wystawione na poważna próbę. 

Bajkowy świat bohaterów Miasta zaginionych dzieci nie jest czarno-biały: brak w nim prostych jednoznacznych rozwiązań, podział na dobro i zło zaciera się zmuszając widza do uważnej obserwacji i mnożąc zaskakujące puenty.
Warto pamiętać, że Jeunet bardzo często używa w swoich filmach animacji, przygotowane do tego filmu ujęcia tresowanej pchły uważa się jest do dziś za wzorcowe dla nowoczesnej animacji kinowej.
Miłego oglądania!